Nazim Hikmet był tureckim poetą i dramaturgiem działającym na początku XX wieku. Uważany jest za jednego z największych poetów literatury tureckiej, a jego twórczość tłumaczono na wiele języków.
Hikmet spędził większość swojego życia na wygnaniu, w tym okres w Pradze w latach pięćdziesiątych. W tym czasie obszernie pisał o swoich doświadczeniach w mieście i ludziach, których tam spotkał. W szczególności pisał o życiu intelektualnym i kulturalnym Pragi, która w okresie zimnej wojny była ośrodkiem politycznego i artystycznego fermentu.
Czas Hikmeta w Pradze był produktywnym i wpływowym okresem w jego karierze. Napisał kilka wierszy i sztuk teatralnych, które inspirowały jego tamtejsze doświadczenia, a także zaangażował się w życie kulturalne miasta, uczestnicząc w wydarzeniach literackich i spotykając się z innymi pisarzami i artystami.
Pomimo swojego wkładu w literaturę turecką i światową, Hikmet często był w konflikcie z władzami w swoim rodzinnym kraju, a jego twórczość była przez wiele lat zakazana w Turcji. Jednak jego poezja i sztuki są nadal szeroko czytane i podziwiane, a on jest pamiętany jako główna postać literatury tureckiej i światowej.